MySpaArt

Να γιατί πνίγεται η Μάντρα...

Δημήτρης Θεοδοσόπουλος Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2017 

Αυτή τη στιγμή (μεσημέρι 15 Νοεμβρίου 2017) η Δυτική Αττική με επίκεντρο την περιοχή της Μάνδρας ζει έναν εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που οφείλεται ξεκάθαρα σε 3 παράγοντες:

- Στην ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των αρμόδιων τοπικών φορέων να αντιμετωπίσουν σοβαρά το πλημμυρικό θέμα της περιοχής,

- Στην ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ της εκάστοτε Περιφερειακής πλειοψηφίας να αντιμετωπίσει το θέμα των ρευμάτων ορθολογικά και όχι εργολαβικά,

- Στην ΕΠΙΛΟΓΗ της εκάστοτε Κυβέρνησης να αντιμετωπίζει διαχρονικά το θέμα των πλημμυρών, με βάση το οικονομικό όφελος των μελών, συνδρομητών και φίλων της.

Το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε στα νέα της σημερινής μαύρης Τετάρτης, είναι η οπτικοποίηση των αποτελεσμάτων των πιο πάνω παραγόντων: της ανικανότητας, της αδιαφορίας και της επιλογής αυτής της πορείας:

Αυτή είναι στην πραγματικότητα οι "δρόμοι" του νερού στην ευρύτερη περιοχή:

Στους παραπάνω χάρτες, με πράσινο έχουμε σημειώσει, για να ξεχωρίζει, τον Ελευσινιακό Κηφισό, ο οποίος πηγάζει από την Βοιωτία και με γαλάζιο το τεχνητό αυλάκι της ΕΥΔΑΠ για την μεταφορά του νερού από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου, η οποία βρίσκεται περίπου στο κέντρο του νομού Φωκίδας. Ο Ελευσινιακός Κηφισόςή αλλιώς Σαρανταπόταμος συγκεντρώνει το σύνολο σχεδόν των υδάτων της περιοχής και αυτά εκβάλουν στον ομώνυμο κόλπο. 

Τα νερά τώρα που πέφτουν στα βορειοδυτικά βουνά της περιοχής μέσα από ένα δίκτυο ρεμάτων (Λυκόρρεμα, Εκκλόρεμα, Μικρό Κατερίνι, Αγίας Αικατερίνης, Λούτσας), αν δεν είχαν μπαζωθεί θα εξέβαλαν τα νερά τους στην δυτική πλευρά του Ελευσινιακού κόλπου, οποία σήμερα έχει το άνοιγμα των 8 μέτρων περίπου:

Κλείνουμε με 2 ευχές. 

Μακάρι να αλλάξουν μυαλά αυτοί που πρέπει.

Μακάρι να μην δούμε άλλους νεκρούς από τις επιλογές τους.

ΠΗΓΗ : geomythiki.blogspot.gr

Το σχόλιό μας . . .

Όλοι γνωρίζουν την πορεία των φυσικών ρεμάτων, της Αττικής και αλλού, που αποτελούσαν κάποτε τις κοίτες της φυσικής απορροής των υδάτων από τους ορεινούς όγκους προς τη θάλασσα.

Όλοι γνωρίζουν τις σωρευμένες αιτίες των πλημμυρικών φαινομένων, αλλά η συζήτηση σταματάει εκεί.

Για να ξεχαστεί μόλις περάσει η μπόρα.

Ένα συγκαλυμμένο διαχρονικά και μεγάλης έκτασης έγκλημα, που περιλαμβάνει :

• τα γνωστά μπαζώματα των ρεμάτων, από παρεμβάσεις  και καταπατήσεις στην κοίτη και την εκβολή τους, μέχρι και την πλήρη εξαφάνισή τους, προς χάριν της κερδοσκοπίας των εργολαβικών κυκλωμάτων που σχετίζονται  με την οικοδομική δραστηριότητα

• τις μελέτες με στοχευμένη (από συγκεκριμένα συμφέροντα) λογική για έργα (οδοποιίας κ.ά.) σε περιοχές με κρίσιμο ρόλο στην απορροή, παραγνωρίζοντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ακόμα και στα  ακραία καιρικά φαινόμενα

• την οικοπεδοποίηση δασικών περιοχών σε όρη και πρανή μέσω των εμπρησμών και της αποψίλωσής τους από δέντρα και θαμνώδη βλάστηση,που αποτελούν το φυσικό ανάχωμα, εμποδίζοντας τη διάβρωση του εδάφους και την απόσπαση «φερτών» υλικών

• την ανοχή απέναντι στις παράνομες ρίψεις στερεών και υγρών αποβλήτων στα ρέματα

Για να μείνουμε στα πιο βασικά. 

Από την άλλη, αξιόλογες επιστημονικές μελέτες από έρευνες των Πανεπιστημίων, που ασφαλώς διεξάγονται με κρατικές δαπάνες, μένουν αναξιοποίητες από τον κρατικό μηχανισμό.

Πρόκειται για μια άλλη μορφή του brain drain, όπως λέμε τη φυγή επιστημόνων στο εξωτερικό, 

ενός εγχώριου και όχι μεταναστευτικού brain drain, 

μια αλόγιστη σπατάλη τόσο σε χρήμα, όσο και σε επιστημονικό έργο, αφού δεν αξιοποιείται η γνώση τους και οι ικανότητές τους. 

Εγκλήματα που, αφού οι αυτουργοί τους έχουν και γνώση και επίγνωση των συνεπειών σε βάθος χρόνου, δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν « εξ αμελείας ».

Όμως οι ευθύνες αποπροσωποποιούνται, οι υπεύθυνοι χαίρουν ασυλίας. 
Ένα χαρμάνι από ενοχές και ενόχους, που προωθείται στο χωνευτήρι της ιστορίας.  

Αυτό που μένει είναι τα προβλήματα που δημιούργησαν. Και οι συνέπειές τους. 

Αποκαλυπτικά όλα αυτά της έκτασης και του βάθους της συναλλαγής σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης.

Το κόστος το εισπράττει ο πολίτης και η χώρα. 

Και είναι βαρύ, γιατί έχει διαρθρωτικό χαρακτήρα, υπονομεύει την αξιοπιστία της δημόσιας διοίκησης,  αποσαθρώνει τα θεμέλια της δημοκρατίας μας και 

συντηρεί και διαιωνίζει την υπανάπτυξη.