Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ

και η μελαγχολία των ποιητών

Κώστας Καβάφης

ΚΕΡΙΑ

Τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

Τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.

***

ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΙΕΡΕΣ

Απόσπασμα από άρθρο του Περικλή Κοροβέση 

(ΕΦΣΥΝ  21/12/2019)

Η Αθήνα μαζί με όλες τις χριστιανικές πρωτεύουσες του κόσμου συναγωνίζονται για το ποια θα γιορτάσει λαμπρότερα και με πιο πολλές αγορές την έλευση του Θεανθρώπου. Γιορτινά τραπέζια, ρεβεγιόν, χριστουγεννιάτικα θεάματα και συναυλίες.

Οι πολυεθνικές, και αυτές στη γιορτή, μας πλημμυρίζουν με προσφορές. Όσο μεγαλύτερη κατανάλωση, τόσο καλύτερη η γιορτή. Τα πλούσια και άφθονα τραπέζια μας γεμίζουν τους κάδους των απορριμμάτων και τους υπερχειλίζουν. Ενα είδος κοινωνικής πρόνοιας και ανακατανομής της αφθονίας. Και όλοι μας έχουμε δει ανθρώπους να ψάχνουν εκεί την τροφή τους κάτω από τα γιορτινά και χαρούμενα φώτα της Αθήνας, που φέτος μάλιστα δεν επιβάρυναν τον δήμο μας, δηλαδή όλους εμάς.

Ήταν ευγενής χορηγία ευαγών ιδρυμάτων. 

Και λες εύγε. 

Ιδού αλληλεγγύη. 

Προσωπικά είμαι υπέρ των γιορτών. 

Να διασκεδάσει ο κόσμος, να χαρεί, να γελάσει. 

Αλλά πού βρίσκεται ο Χριστός; 

Εκτός από κάτι κιτς φάτνες που είναι για γέλια, δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάτι άλλο.

Και έκανα μια ανίερη σκέψη: Είναι αυτά τα Χριστούγεννα μια παγανιστική γιορτή της κατανάλωσης, κάτι σαν «Βlack Friday», που θα μπορούσαμε να το λέγαμε «Ηappy white days»; Μήπως δεν έχουν καμία σχέση με τον χριστιανισμό; Και έψαξα λίγο το θέμα.

Κλιματική κρίση:

Τέσσερις προσεγγίσεις

αλλά δύο πολιτικές

του Κώστα Νικολάου

Στον διεθνή διάλογο, αλλά και στον εθνικό, υπάρχουν τέσσερις προσεγγίσεις γύρω από το ζήτημα της κλιματικής κρίσης:

• Η πρώτη προσέγγιση είναι ότι δεν υπάρχει κλιματική κρίση (υποστηρίζεται εδώ και πολλά χρόνια).
• Η δεύτερη είναι ότι υπάρχει μεν, αλλά φταίει ο ήλιος και όχι η κυρίαρχη ενεργειακή και εξορυκτική πολιτική.
• Η τρίτη είναι ότι υπάρχει μεν, αλλά φταίει κυρίως η κτηνοτροφία και όχι τόσο η κυρίαρχη ενεργειακή και εξορυκτική πολιτική.
• Η τέταρτη είναι ότι υπάρχει, και είναι κυρίως υπεύθυνη η κυρίαρχη ενεργειακή και εξορυκτική πολιτική, που επιδρά με απίστευτα απρόβλεπτες επιπτώσεις.

Οι προσεγγίσεις αυτές μπορεί να είναι τέσσερις, αλλά οι πολιτικές είναι δύο. Οι τρεις πρώτες, είτε δέχονται ότι υπάρχει κλιματική κρίση είτε όχι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο καταλήγουν ότι δεν φταίνε οι εκπομπές από τα καύσιμα, δεν φταίει η κυρίαρχη ενεργειακή και η εξορυκτική πολιτική του συστήματος. Αυτή είναι η μια πολιτική, που προκύπτει από τις τρείς αυτές προσεγγίσεις. Η άλλη πολιτική προκύπτει από την τέταρτη προσέγγιση.

Το φαινόμενο θερμοκηπίου είναι φυσικό και εμείς το πειράζουμε.

Όλη η υπόθεση της κλιματικής κρίσης στηρίζεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ο ήλιος εκπέμπει ακτινοβολία (και ενέργεια) προς το σύστημα γη-ατμόσφαιρα σε όλο το φάσμα του φωτός (ορατό κλπ).

ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑ 

Άπειρο σαν μέγεθος η ανθρώπινη ηλιθιότητα, είχε πει ο Αϊνστάιν.

Είναι να θλίβεται κανείς στην ιδέα ότι κυκλοφορούν μεταξύ μας κάποιοι τόσο ηλίθιοι, που καμαρώνουν για αυτά τους τα “έργα”.

Κι είναι ντροπή για την πόλη (και τους πολίτες της) που έχουν αποτύχει να τα αποτρέπουν.

«……ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ»

Ο βιότοπος φωνάζει «Είμαι εδώ», ακόμα και πάνω στο συρματόπλεγμα της περίφραξής του.

ΟΜΩΣ……..

Θωμάς Μπερτόλης: Ζωντανεύει τους μύθους του Αισώπου

Θαυμάζει και μελετά τον Πικάσο, το Ντιμπιφέ, τον κυκλαδικό και μινωικό πολιτισμό, τα κυπριακά ειδώλια, την προκολομβιανή τέχνη, τις δημιουργίες των Παπούα της Νέας Γουινέας, τους ινδιάνους, την εποχή του Χαλκού. Κι όλη αυτή η έρευνα και η προσπάθεια γεννά μορφές και ζώα κυρίαρχες στους μύθους του Αισώπου. Ο Θωμάς Μπερτόλης είναι ένας νέος καλλιτέχνες που εντυπωσίασε από την πρώτη του παρουσία πριν από μερικά χρόνια στη γκαλερί «7». Η κολωνακιώτικη γκαλερί μας καλεί τώρα να απολαύσουμε τη νέα δουλειά του Θωμά με τίτλο «Ένας σύγχρονος Αίσωπος», ενώ έργα του θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στο περίπτερο της γκαλερί στην Art Athina.  Την έκθεση επιμελείται η Ήρα Παπαποστόλου και διαρκεί από τις 10 ως τις 29 Σεπτεμβρίου.

Τα φρούτα της θάλασσας

Φρούτα της θάλασσας τα λένε οι Γάλλοι, fruits de mer δηλαδή.

Εμείς τα λέμε θαλασσινά.

Καλοκαίρι είναι, παραθαλάσσιες ταβέρνες ή ουζερί, μεζέδες, ας βάλουμε σήμερα ένα καλοκαιρινό πιάτ.. άρθρο, παρόλο που έχουμε μπει στην κεσατλίδικη βδομάδα κι έτσι δεν θα το δουν πολλοί - αλλά γι’ αυτό είναι οι επαναλήψεις.

Τα θαλασσινά μπορούμε να τα χωρίσουμε σε μερικές μεγάλες κατηγορίες: μαλάκια (όστρακα όπως στρείδια, μύδια και κυδώνια αλλά και κεφαλόποδα όπως χταπόδια και καλαμάρια), καρκινοειδή όπως γαρίδες, καραβίδες, καβούρια και αστακούς ή και εχινόδερμα όπως οι αχινοί.

Όμως εμείς εδώ δεν κάνουμε ζωολογική μελέτη, εμείς ως γνωστόν λεξιλογούμε, οπότε τα θαλασσινά θα τα εξετάσουμε από λεξιλογική, ετυμολογική και φρασεολογική άποψη. Κι επειδή η πιατέλα είναι μεγάλη και φορτωμένη, ξεκινάμε χωρίς άλλες εισαγωγές.

Ξεκινάμε, τυχαία, από τις γαρίδες. Η γαρίδα προέρχεται από το αρχαίο καρίς. Από τη συμπεριφορά με το άρθρο στην αιτιατική, την καρίδα > την γκαρίδα, η καρίς έγινε γαρίδα.

Επειδή τα μάτια της γαρίδας φαίνονται γουρλωμένα, όπως του πρωθυπουργού, λέμε «γαρίδα το μάτι του» για κάποιον που λαχταράει κάτι ή για έναν περίεργο που παρατηρεί αδιάκριτα αλλά και για κάποιον που δεν μπορεί να κοιμηθεί.

Τα γαριδάκια που έκαναν θραύση όταν ήμουν μικρός (υπάρχουν ακόμα;) δεν περιέχουν βέβαια γαρίδα -από το σχήμα ονομάστηκαν  έτσι. Να εξομολογηθώ πως δεν μου άρεσαν.

Περνάμε στις καραβίδες, μεγαλύτερες και ακριβότερες από τις γαρίδες. Έλκουν

Σοκάρει η έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη

για τις διακρίσεις

και την άνιση μεταχείριση

Άκρως ανησυχητικά συμπεράσματα για την εμπέδωση από την ελληνική κοινωνία και την εφαρμογή της Αρχής της ίσης μεταχείρισης προκύπτουν από την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη.

Άκρως ανησυχητικά συμπεράσματα για την εμπέδωση από την ελληνική κοινωνία και την εφαρμογή της Αρχής της ίσης μεταχείρισης και των ίσων ευκαιριών προκύπτουν από την ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, που κρούει κώδωνα κινδύνου.

Φαινόμενα ρατσισμού και άνισης μεταχείρισης λόγω καταγωγής, φύλου, αναπηρίας, ηλικίας, θρησκευτικών πεποιθήσεων και περιστατικά ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας περιλαμβάνονται στις αυξημένες, έναντι του προηγούμενου έτους, αναφορές που δέχθηκε ο Συνήγορος. Οι διακρίσεις συμβαίνουν συστηματικά σε πλήθος δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης και της εργασίας.

Στην κατάντια της ελληνικής κοινωνίας σε αυτά τα επίπεδα έπαιξε καθοριστικό ρόλο βεβαίως η πολύχρονη οικονομική και κοινωνική κρίση.

«Οι συνέπειες της πολύχρονης οικονομικής ύφεσης και της διαδικασίας δημοσιονομικής προσαρμογής στο κράτος, στην αποτελεσματικότητα του διοικητικού μηχανισμού, στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και συνακόλουθα στο επίπεδο κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης υπήρξαν ιδιαίτερα αισθητές.» 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ !

ΝΑΙ,  ΜΕΝ,  ΑΛΛΑ …. 


ΠΟΙΟΣ  ΤΗΝ  ΠΛΗΡΩΝΕΙ ;

Τραγικά τα νούμερα, 

και τη τσέπη μας αλαφρώνουν,   

μας φορτώνουν κι από πάνω σε φόρους το έλλειμμα απ' τα Δημόσια Έσοδα  !

Σε πάνω από 7.500 ελέγχους προχώρησαν τον Ιούνιο οι ελεγκτές της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, νησιά και άλλες τουριστικές περιοχές, με το μέσο ποσοστό παραβατικότητας να ανέρχεται στο 32% και την Κέρκυρα να αναδεικνύεται «πρωταθλήτρια», με έξι στους 10 ελεγχόμενους να είναι παραβάτες.

Συγκεκριμένα, τον Ιούνιο ελέγχθηκαν 7.735 επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα. Οι περιοχές που πραγματοποιήθηκαν οι περισσότεροι έλεγχοι ήταν η Αθήνα με 407, κατά τους οποίους διαπιστώθηκε 37% παραβατικότητα και η Θεσσαλονίκη όπου διενεργήθηκαν 289 έλεγχοι και εντοπίστηκαν με παραβάσεις στο 55% των ελεγχόμενων.

Ακολουθούν

η Πάτρα με 233 ελέγχους και 36% παραβατικότητα

η Κατερίνη με 200 ελέγχους και 36% παραβατικότητα

η Ζάκυνθος με 186 ελέγχους και 41% παραβατικότητα

ΟΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ

H Μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου

από δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής 9/3/19

“….δεν εντοπίσαμε ούτε έναν δρόμο με απευθείας πρόσβαση στη θάλασσα”

Ανοχύρωτοι απέναντι στις πυρκαγιές παραμένουν πολλοί οικισμοί σε όλη την Ελλάδα.

Μόνο στην Ανατολική Αττική, και σε µία περιοχή που εκτείνεται από τον Ωρωπό έως την Παλαιά Φώκαια, η έρευνα του ΕΜΠ κατέγραψε εννέα ευάλωτους οικισμούς, εκ των οποίων οι έξι βρίσκονται στο … κόκκινο σε περίπτωση πυρκαγιάς και χρήζουν άμεσων παρεμβάσεων.

Επικίνδυνες φυτεύσεις, ελλιπές οδικό δίκτυο µε στενά πλάτη δρόμων (οι οποίοι στην πλειονότητά τους δεν δίνουν πρόσβαση απευθείας στη θάλασσα) και αδιέξοδα, ανύπαρκτη ρυμοτομία, βραχώδεις ακτογραμμές, διάσπαρτες κατοικίες, αποκλεισμός των διόδων προς τη θάλασσα µε µάντρες ή περιφράξεις, σε συνδυασμό µε τις μετεωρολογικές συνθήκες του καλοκαιριού και την ανυπαρξία αντιπυρικών ζωνών, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ παραγόντων που υπό συνθήκες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα τραγωδία.

Μαύρη επέτειος με νέα φωτιά

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έρευνα που διενεργήθηκε λίγους μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι από τη Μονάδα Βιώσιμης Κινητικότητας του ΕΜΠ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας του μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβάλλον και Ανάπτυξη», µε επιβλέποντα τον δρα πολεοδόμο-συγκοινωνιολόγο μηχανικό Ευθύμιο Μπακογιάννη.

Σύμφωνα µε τα αποτελέσματα, οι έξι πιο ευάλωτοι σε περίπτωση πυρκαγιάς οικισμοί στην Ανατολική Αττική -µε σειρά επικινδυνότητας είναι:

-το Μάτι

-η Κακιά Θάλασσα

-η Βραυρώνα,

-η Χαμολιά

-το Ζούμπερι

-οι Αγιοι Απόστολοι (στο τμήμα τους που ανήκει στη ζώνη μείξης δάσους-κατοικιών),

Οι παραπάνω συγκέντρωσαν τη χαμηλότερη βαθμολογία στον δείκτη που χρησιμοποιήθηκε αλλά και στη φωτοερμηνεία που ακολούθησε µέσω του Google.

Η περίπτωση του Ματιού, μάλιστα, είναι η πλέον χαρακτηριστική, σύμφωνα και με τον κ. Μπακογιάννη: «Κατά τη διάρκεια των αυτοψιών στο Μάτι το περασμένο φθινόπωρο, δεν εντοπίσαμε ούτε έναν δρόμο με απευθείας πρόσβαση στη θάλασσα. Παντού υπήρχαν µάντρες, φράχτες, πόρτες που μπορεί να άνοιγαν αλλά τη στιγμή της έκτακτης ανάγκης αποτελούν και αυτές εμπόδιο. Σε πολλές περιπτώσεις η δίοδος στη θάλασσα περνούσε μέσα από ιδιοκτησίες, χρειαζόταν να πηδήξεις εµπόδια, να περάσεις από πεσμένα συρματοπλέγματα και πεζούλια».

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΗ (video) ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΠΑΤΩΝ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

https://www.facebook.com/1027959753943496/videos/862866220750991/

Το καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο εξοπλισμός και το προσωπικό που διαθέτει ο Δήμος για τη συλλογή και αποκομιδή κλαδιών και κηπαίων απορριμμάτων μπορεί να μην επαρκούν για τις ανάγκες κυρίως της Αρτέμιδας, λόγω της έκτασης και του ημιαστικού χαρακτήρα που έχει.

Λογικό λοιπόν φαίνεται, λόγω αυτής της ανεπάρκειας, και για όσο διάστημα διαρκεί αυτό το κενό σε αναγκαίο εξοπλισμό και προσωπικό, να καταφεύγει ο Δήμος στην ανάθεση μέρους της υπηρεσίας αυτής σε ανάδοχη ιδιωτική εταιρεία, προβλέποντας και το σχετικό κονδύλι στον προϋπολογισμό του.

Διαβάζουμε στο αιτιολογικό απόφασης παράτασης της ανάθεσης σε ιδιώτη για το καλοκαίρι 2019 πως:

Τα υφιστάμενο μέσα και προσωπικό του Δήμου επαρκούν για τη συλλογή και απομάκρυνση ποσότητας μικρότερη από το 1/3 των ποσοτήτων που αναμένεται να παραχθούν. Επισημαίνεται ότι έως σήμερα η αποκομιδή γίνεται με τη χρήση ενός φορτηγού με αρπάγη χωρητικότητας 10m3 και περιστασιακά με τη χρήση φορτηγού με εκσκαφέα φορτωτή λόγω έλλειψη προσωπικού χειριστών μηχανημάτων έργου. Οι δε ποσότητες αποβλήτων πρασίνου που αναμένεται να παραχθούν και σύμφωνα με το υφιστάμενο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων ανέρχονται σε 4.500 τόνους.

Καλώς!  
Από την άλλη όμως ο Δήμος οφείλει παράλληλα να δρομολογεί κάθε αναγκαία διαδικασία, ώστε να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν, ώστε να αποκτήσει αυτάρκεια στη διαχείριση των απορριμμάτων αυτών και να μη χρειάζεται να καταφεύγει σε υπηρεσίες ιδιωτών.

Περικόπτοντας ίσως ακόμα και κονδύλια από δραστηριότητες που δεν είναι δα και τόσο επιβεβλημένες.

ΕΥΝΟΪΚΟΤΕΡΟ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΚΟΙΝΟ  

ΤΟ  ΝΕΟ  ΠΛΑΙΣΙΟ  ΝΟΜΟΥ  ΓΙΑ  ΤΙΣ  ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Ένας νέος νόμος για τον αιγιαλό άλλαξε φέτος το τοπίο, ενισχύοντας τα δικαιώματα των πολιτών, το μεγαλύτερο μέρος του όμως θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται από το 2020. 

Η βασικότερη αλλαγή από το φετινό καλοκαίρι είναι ότι η αρμοδιότητα τήρησης του νόμου για τις παραλίες και τους αιγιαλούς πέρασε αποκλειστικά στο Λιμενικό.

Ο νόμος 4607/2019 περιλαμβάνει και αρκετές διατάξεις γύρω από τους όρους και τη διαδικασία μίσθωσης αιγιαλών και παραλιών σε όλη τη χώρα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών θα εφαρμοστεί από το επόμενο καλοκαίρι, για δύο λόγους: εκδόθηκε τέλος Απριλίου, οπότε είχαν ήδη ξεκινήσει οι διαγωνισμοί για την παραχώρηση της χρήσης παραλιών σε ιδιώτες. Και επιπλέον, τα συναρμόδια υπουργεία δεν εξέδωσαν τις απαραίτητες για την εφαρμογή του κοινές αποφάσεις και εγκυκλίους. Ετσι, σε μεγάλο βαθμό η εικόνα εξακολουθεί να ορίζεται από την τελευταία απόφαση, του 2017. Ας δούμε πώς έχει διαμορφωθεί η εικόνα.

1 Τι είναι, για τη νομοθεσία, αιγιαλός και παραλία;
Αιγιαλός είναι «η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της». Θεωρείται ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, που προστατεύεται από την πολιτεία η οποία το διαχειρίζεται σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του. Παραλία είναι η ζώνη της ξηράς που ξεκινά από τον αιγιαλό και «συνδέει» την ξηρά με τη θάλασσα. Το πλάτος της καθορίζεται (από το κράτος) σε τουλάχιστον 30 και μέχρι 50 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού, ενώ επιτρέπεται να είναι μικρότερο ανάλογα με τα γεωμορφολογικά στοιχεία κάθε ακτής και φυσικά, το δομημένο περιβάλλον.

2 Σε ποιον ανήκουν ο αιγιαλός και η παραλία;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι αιγιαλοί και οι παραλίες είναι δημόσια (εκτός συναλλαγής) και κοινόχρηστα. Κύριος προορισμός τους, ως κοινόχρηστα, είναι «η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού σε αυτά, καθώς και η επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, λιμνοθάλασσα, λίμνη ή ποταμό». Εξαίρεση επιτρέπεται μόνο για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος.

3 Υπάρχουν ιδιωτικές παραλίες στη χώρα μας;
Όχι. Κάθε επιχείρηση που γειτνιάζει με παραλία οφείλει να διατηρεί ελεύθερη την πρόσβαση των λουομένων (αν δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση) μέσω των εγκαταστάσεών της. Αν με κάποιο τρόπο μια επιχείρηση προσπαθεί να παρεμποδίσει την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία (με αποτρεπτικές πινακίδες, περιφράξεις ή φύλαξη) οι πολίτες πρέπει να απευθύνονται στην αστυνομία. Μοναδική εξαίρεση, οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ για τις οποίες έχει θεσπιστεί εισιτήριο.

Νέο Χωρικό Σχέδιο για το Μάτι

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ

Τη διατήρηση του χαρακτήρα της περιοχής ως παραθεριστικής, με τοπικού χαρακτήρα εξυπηρετήσεις σε συγκεκριμένους πυρήνες, προκειμένου να προστατευθεί η κατοικία προτείνει το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο (ΕΧΣ) για το Μάτι και τη Ραφήνα. Στόχος του σχεδίου, που εγκρίθηκε χθες επί της αρχής, είναι να οργανώσει την ανασύσταση της περιοχής, επιλύοντας τα χρόνια πολεοδομικά προβλήματα που ήρθαν στην επιφάνεια με την καταστροφή και να δημιουργήσει ελεύθερους χώρους.

Το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο (την προέγκριση του οποίου υπέγραψε η γενική γραμματέας Χωρικού Σχεδιασμού Ρένα Κλαμπατσέα) καλύπτει μια μεγάλη έκταση –περίπου 7.900 στρέμματα– από την ακτογραμμή έως τη λεωφόρο Μαραθώνος και το όριο του Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία του Πεντελικού όρους (1988), το οποίο δεν προτείνεται να τροποποιηθεί. Οταν εκπονηθεί, το ΕΧΣ θα προσδιορίσει τις περιοχές προς πολεοδόμηση και θα παρέμβει στοχευμένα για την ανασύνταξη ορισμένων οδών που είχαν προβληματικά «χαρακτηριστικά». Πιο συγκεκριμένα:

Έστω και … κατόπιν εορτής, όμως αξίζει να διαβαστούν

Δύο κείμενα για την έρημο του πολιτικού λόγου

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Τι δεν είπαν οι 64 στο μανιφέστο

της μετα-αλήθειας

 Αν διευθύνουν οι ανίκανοι, τότε φταίνε οι ικανοί

                                   Ελένη Γλυκαντζή-Αρβελέρ

Ένα πολιτικό κείμενο αντιΣΥΡΙΖΑ  για το «τι είναι προοδευτικό» που ΔΕΝ περιποιεί τιμή για τις 64 «καταξιωμένες προσωπικότητες από τον χώρο του πολιτισμού, της οικονομίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας» που το συνυπογράφουν  εμφανίστηκε στα κοινωνικά δίκτυα. Πρόκειται για ένα κείμενο χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα, ανιστόρητο, θρησκευτικού περιεχομένου, διχαστικού χαρακτήρα, καθόλου επιστημονικό που αποβλέπει στην πολιτική στήριξη του Κυρ. Μητσοτάκη.

Δεν υπάρχει φράση του κειμένου που να μην μπορεί να αποδομηθεί από την πραγματικότητα. Η στρατηγική των συγγραφέων του στηρίζεται στην πρακτική της έμφασης στο παρόν, βασισμένη στην παρουσίαση παραποιημένων (με την έννοια του junk news) προβλημάτων του παρόντος, με βαρύγδουπους ακαδημαϊκούς και ιδεαλιστικούς όρους ώστε να αποκτούν σοβαροφάνεια στο λαϊκό φαντασιακό. Με την τακτική αυτή επιτυγχάνουν να αποσπάσουν την προσοχή του πολίτη από το παρελθόν και τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων του παρόντος  και να φορτώσουν στο τώρα, άρα στον ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα ιστορικά εγκλήματα του παρελθόντος. Πρόκειται για την στρατηγική της «αποϊστορικοποίησης», μια νέα νεοφιλελεύθερη μέθοδο χειραγώγησης των πολιτών (ειδικά των νέων) που σε συνδυασμό  με τη μόχλευση του «τρόμου του μέλλοντος» προκαλούν ανασφάλεια και υποταγή.

Αυτά ως πλοηγός στην κριτική του κειμένου που ακολουθεί.