Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019


Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ

και η μελαγχολία των ποιητών





Κώστας Καβάφης

ΚΕΡΙΑ

Τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
Τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.

***

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019



ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΙΕΡΕΣ

Απόσπασμα από άρθρο του Περικλή Κοροβέση 
(ΕΦΣΥΝ  21/12/2019)


Η Αθήνα μαζί με όλες τις χριστιανικές πρωτεύουσες του κόσμου συναγωνίζονται για το ποια θα γιορτάσει λαμπρότερα και με πιο πολλές αγορές την έλευση του Θεανθρώπου. Γιορτινά τραπέζια, ρεβεγιόν, χριστουγεννιάτικα θεάματα και συναυλίες.



Οι πολυεθνικές, και αυτές στη γιορτή, μας πλημμυρίζουν με προσφορές. Όσο μεγαλύτερη κατανάλωση, τόσο καλύτερη η γιορτή. Τα πλούσια και άφθονα τραπέζια μας γεμίζουν τους κάδους των απορριμμάτων και τους υπερχειλίζουν. Ενα είδος κοινωνικής πρόνοιας και ανακατανομής της αφθονίας. Και όλοι μας έχουμε δει ανθρώπους να ψάχνουν εκεί την τροφή τους κάτω από τα γιορτινά και χαρούμενα φώτα της Αθήνας, που φέτος μάλιστα δεν επιβάρυναν τον δήμο μας, δηλαδή όλους εμάς.
Ήταν ευγενής χορηγία ευαγών ιδρυμάτων. 

Και λες εύγε. 
Ιδού αλληλεγγύη. 
Προσωπικά είμαι υπέρ των γιορτών. 
Να διασκεδάσει ο κόσμος, να χαρεί, να γελάσει. 
Αλλά πού βρίσκεται ο Χριστός; 
Εκτός από κάτι κιτς φάτνες που είναι για γέλια, δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάτι άλλο.


Και έκανα μια ανίερη σκέψη: Είναι αυτά τα Χριστούγεννα μια παγανιστική γιορτή της κατανάλωσης, κάτι σαν «Βlack Friday», που θα μπορούσαμε να το λέγαμε «Ηappy white days»; Μήπως δεν έχουν καμία σχέση με τον χριστιανισμό; Και έψαξα λίγο το θέμα.