ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ και ΚΕΛ: Μια ακόμα απειλή !

“Το 1837 ηγεμόνας στην Ελλάδα ήταν ο γερμανοτραφής βασιλιάς Όθωνας. Κάποια μέρα ένας Βαυαρός στρατιώτης της φρουράς του Όθωνα έκανε σκοπιά στη γέφυρα πάνω απ’ το Μεγάλο Ρέμα, την κοίτη ενός ξεροπόταμου στο Πικέρμι, ένα χωριό λίγα μίλια βορειοανατολικά της Αθήνας. Του φάνηκε λοιπόν σαν κάτι να λαμποκοπά μες το ρέμα. Σκαλίζοντας το χώμα ανέσυρε αυτό το κάτι, που θύμιζε ανθρώπινο κρανίο που είχε ενσωματωμένες πάνω του διαμαντόπετρες!!. Έσπευσε να κρύψει τον θησαυρό του σε κάποια τάφρο στο Πικέρμι.

Όταν γύρισε στο Μόναχο, δεν έπαψε να κοκορεύεται για το πολύτιμο αρχαιοελληνικό εύρημά του, το κρανίο με τους πολύτιμους λίθους. Όταν κάποτε προσπάθησε να το πουλήσει τον συνέλαβαν για τυμβωρυχία. Η αστυνομία κάλεσε τον διακεκριμένο ζωολόγο Ανδρέα Βάγκνερ σαν τον πλέον ειδήμονα. Αποδείχτηκε τότε πως τα “διαμάντια” δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κρύσταλλοι ασβεστίτη. Αλλά, προς κατάπληξη του Βάγκνερ, το κρανίο δεν ανήκε σε αρχαίο Έλληνα, μα σε ανθρωποειδή πίθηκο ηλικίας 13 εκατομμυρίων ετών.

Το μοναδικό αυτό εύρημα του στρατιώτη άναψε τη σπίθα για να ξεκινήσουν πυρετωδώς οι έρευνες για αναζήτηση οστών στην Ελλάδα.

Γερμανοί, Αυστριακοί, Γάλλοι, Ελβετοί, Εγγλέζοι και Έλληνες επιστήμονες  μαζεύτηκαν στο Πικέρμι, όπου επιχείρησαν ευρείας κλίμακας ανασκαφές στο διάστημα μεταξύ 1839 με 1912. Έτσι, από το Μεγάλο Ρέμα ήρθαν στην επιφάνεια υπολείμματα όντων που από τη μια φαίνονταν οικεία και αναγνωρίσιμα, μα από την άλλη πάλι ήταν εντελώς περίεργα. Σχεδόν όλα τα ευρήματα του Πικερμίου αποκαλύφθηκε πως ήταν ενδιάμεσου τύπου, οι «κρίκοι που λείπανε» ανάμεσα σε διαδοχικές περιόδους, στοιχείο που ενίσχυε σημαντικά την αναδυόμενη νέα τότε θεωρία για την Εξέλιξη των Ειδών (Δαρβίνος, πρώτη έκδοση 1859).

Τα παλαιοντολογικά ευρήματα του Πικερμίου αναφέρονται σε επιστολή του Δαρβίνου προς τον  ερευνητή παλαιοντολόγο Albert Gaudry. 17 Σεπτεμβρίου 1866 [Charles Darwin: The Correspondence, Cambridge University Press, σελ. 317].

Τα ευρήματα της Αττικής αναφέρονται επίσης στα συγγράμματα του Δαρβίνου “Καταγωγή των ειδών” και  “Καταγωγή του ανθρώπου”.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - Ένας εορτασμός (1940 -1944)

Ίσως περισσότερο από ποτέ, σήμερα, στις μέρες της κρίσης, που μαζί με τους οικονομικούς θεσμούς αμφισβητούνται και κλωνίζονται αξίες κοινωνικές, ανθρωπιστικές και πολιτισμικές, έχει σημασία να θυμόμαστε.

Όχι για να βαυκαλιζόμαστε για το παρελθόν αυτού του τόπου, μα γιατί μόνο αναζητώντας την ιστορία στις πηγές της καταλαβαίνουμε τι έχουμε για να υπερασπιστούμε.

Πόσοι απ’ τους νεώτερους γνωρίζουν, για παράδειγμα, πώς συνέβη και στην Ελλάδα δεν καθιερώθηκε ποτέ η 12η του Οκτώβρη του 44, μέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας, σαν μέρα εορτασμού;

Όταν μάλιστα από τη διεθνή κοινότητα έχει αναγνωριστεί, πως μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα στάθηκε σημαντικό ανάχωμα στη λαίλαπα του φασισμού με το Αλβανικό έπος και την αντίσταση στα χρόνια που ακολούθησαν.  

                                                  …we would not say that “Greeks Fight like Heroes”,

but we would say that “Heroes Fight like Greeks”

BBC, 1941

                                                    Winston Churchill

Ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στην Αρτέμιδα :

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΙΔΑ....

Πρόκειται για μια επιστολή ενός συνδημότη μας, η οποία  δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα "Δημότης Ανατολικής Αττικής" και δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση.. Η επιστολή, που αναδημοσιεύτηκε μάλιστα και σε αρκετά ιστολόγια της Αττικής, έχει ως εξής:

       «Πριν ξεκινήσω θα ήθελα να διευκρινίσω πως δεν γνωρίζω προσωπικά, ούτε το νυν Δήμαρχο αλλά ούτε και κάποιον από τους πρώην δημάρχους Σπάτων-Αρτέμιδας, ή Αρτέμιδος, όπως ονομάζονταν πριν τη συνένωση με το νόμο Καποδίστρια. Το κείμενο που θέλω να επικοινωνήσω δεν έχει την παραμικρή πολιτική ή κομματική χροιά και αναφέρεται στην πόλη της Αρτέμιδας, ως αυτόνομη γεωγραφική οντότητα.
Νιώθοντας σίγουρος πως θα βρω πολλούς που να ταυτίζονται με τις απόψεις και τα συναισθήματά μου,θέλω να δείξω την αγανάκτησή μου για τις υπηρεσίες και τον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά τα χρόνια έχει αντιμετωπιστεί διαχρονικά η πόλη και οι κάτοικοι της Αρτέμιδας, με επιπτώσεις στη ζωή μας αλλά κυρίως στην ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών μας.
Αφορμή στάθηκε μία πρόσφατη επαφή μου σε αθλητικό σύλλογο γειτονικού, για μία ακόμα φορά, δήμου. Μου ήρθαν στο μυαλό οι πόσες, πολλές φορές που χρειάσθηκε να καταφύγω σε άλλες, όμορες πόλεις για κάποια αυτονόητη υπηρεσία, που η πόλη μου δεν είναι ικανή να μου παρέχει.
Χρόνια πριν, από τον Δημοτικό παιδικό σταθμό ακόμη, που λόγω εξαιρετικά περιορισμένων θέσεων δεν μπόρεσε να δεχθεί τα παιδιά μου, φτάνουμε σχεδόν δέκα χρόνια μετά, στο σήμερα.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, NAI !!! ΑΛΛΑ ΠΩΣ ;

Ο θεσμός της δημόσιας διαβούλευσης είναι εντελώς πρόσφατος στα πολιτικά πράγματα της νεοελληνικής πραγματικότητας.

Η συμμετοχή του Έλληνα πολίτη εξαντλείται κύρια στο να ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα για την εκλογή της κεντρικής κυβέρνησης, των δημοτικών αρχών, μέχρι και των αντιπροσώπων στο Ευρωκοινοβούλιο, μέσα στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας.

Ένα δείγμα άμεσης δημοκρατίας είναι τα δημοψηφίσματα, που όπως ξέρουμε εφαρμόζονται  σε πολλές χώρες της Ευρώπης, σπάνιο είδος για την Ελλάδα.

Οι πολίτες/δημότες εκδηλώνουν βέβαια την αντίδρασή τους με τις μαζικές διαδηλώσεις, πορείες, συλλογές υπογραφών κλπ, απέναντι σε μέτρα και αποφάσεις που κρίνουν πως παραβιάζουν δικαιώματά τους. Άλλο όμως οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και άλλο η προσωπική συμβολή με επεξεργασμένες απόψεις και προτάσεις πάνω σε εισηγήσεις και κείμενα που θα καταλήξουν αύριο σε νόμους του κράτους ή και σε αποφάσεις των δημοτικών αρχών.

Ποτέ πριν, μέχρι εντελώς πρόσφατα, δε δινόταν στον πολίτη η δυνατότητα να εκφράσει άμεσα (κι όχι μέσω του αντιπροσώπου του βουλευτή, δημοτικού συμβούλου, κλπ.) την άποψή του για θέματα που τον αφορούν  και η άποψή του αυτή να γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό και να λαμβάνεται υπόψη. 
Σαν αποτέλεσμα, δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί πλατιά η αντίστοιχη κουλτούρα της συμμετοχής και της παρέμβασης, αντίθετα, διατηρείται από πολλούς η νοοτροπία της μοιρολατρείας και της ηττοπάθειας, αφού «άλλοι αποφασίζουν».

Νεώτεροι θεσμοί, που έχουν θεσπιστεί κυρίως κάτω από την πίεση της υποχρέωσης εναρμόνισης της δημόσιας διοίκησης με τα ευρωπαϊκά κεκτημένα, καθιερώνουν το συμμετοχικό δικαίωμα για τον πολίτη, δίνοντας του πρόσβαση στην ενημέρωση και βήμα για να κοινοποιεί την άποψή του. Οι διαδικασίες αυτές υποστηρίζονται σήμερα μέσω των σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων.

Δυο "ξεχασμένα" εδέσματα του τρύγου

         Τα μουστοκούλουρα και η μουσταλευριά δεν είναι τα μόνα γλυκά από μούστο... Θυμόμαστε ότι στα Σπάτα (αλλά και σε άλλες περιοχές με αμπελοκαλλιέργειες)  οι νοικοκυρές έφτιαχναν επίσης για την οικογένεια,  ξ ε ρ ή    μ ο υ σ τ α λ ε υ ρ ι ά    και   π ε τ ι μ έ ζ ι,   που τώρα τα βρίσκει ίσως κανείς μόνο στο εμπόριο.

Βρήκαμε αυθεντικές πατροπαράδοτες συνταγές:

Ξερή μουσταλευριά

ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!

Όχι βέβαια στην Αρτέμιδα ! Αυτό συμβαίνει στην παραλία της Χάγης, στην Ολλανδία! Και εκεί, όπως ακριβώς και στις ελληνικές παραλίες, υπάρχουν όλα τα είδη αναψυχής και διασκέδασης για την καλοκαιρινή περίοδο. Όμως δεν ενοχλεί η λειτουργία τους και ειδικά η μουσική τους, αφού :

   - Τα όρια στα ντεσιμπέλ τηρούνται αυστηρά

   
   - Τα κτίρια κατοικιών βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση

   - Τα παραλιακά κέντρα βρίσκονται σε απόσταση 100 και πλέον μέτρων από τη θάλασσα, αφήνοντας όλη την παραλία στους πολίτες 

   - Όλα τα καταστήματα, όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο, μεταφέρονται (!) στο τέλος της σαιζόν και επανατοποθετούνται στην αρχή της επόμενης

Μια ματιά στην παραλία της Χάγης :

                                      Πολυσύχναστα κέντρα σε όλο το μήκος της