ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ !

ΝΑΙ,  ΜΕΝ,  ΑΛΛΑ …. 


ΠΟΙΟΣ  ΤΗΝ  ΠΛΗΡΩΝΕΙ ;

Τραγικά τα νούμερα, 

και τη τσέπη μας αλαφρώνουν,   

μας φορτώνουν κι από πάνω σε φόρους το έλλειμμα απ' τα Δημόσια Έσοδα  !

Σε πάνω από 7.500 ελέγχους προχώρησαν τον Ιούνιο οι ελεγκτές της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, νησιά και άλλες τουριστικές περιοχές, με το μέσο ποσοστό παραβατικότητας να ανέρχεται στο 32% και την Κέρκυρα να αναδεικνύεται «πρωταθλήτρια», με έξι στους 10 ελεγχόμενους να είναι παραβάτες.

Συγκεκριμένα, τον Ιούνιο ελέγχθηκαν 7.735 επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα. Οι περιοχές που πραγματοποιήθηκαν οι περισσότεροι έλεγχοι ήταν η Αθήνα με 407, κατά τους οποίους διαπιστώθηκε 37% παραβατικότητα και η Θεσσαλονίκη όπου διενεργήθηκαν 289 έλεγχοι και εντοπίστηκαν με παραβάσεις στο 55% των ελεγχόμενων.

Ακολουθούν

η Πάτρα με 233 ελέγχους και 36% παραβατικότητα

η Κατερίνη με 200 ελέγχους και 36% παραβατικότητα

η Ζάκυνθος με 186 ελέγχους και 41% παραβατικότητα

ΟΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ

H Μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου

από δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής 9/3/19

“….δεν εντοπίσαμε ούτε έναν δρόμο με απευθείας πρόσβαση στη θάλασσα”

Ανοχύρωτοι απέναντι στις πυρκαγιές παραμένουν πολλοί οικισμοί σε όλη την Ελλάδα.

Μόνο στην Ανατολική Αττική, και σε µία περιοχή που εκτείνεται από τον Ωρωπό έως την Παλαιά Φώκαια, η έρευνα του ΕΜΠ κατέγραψε εννέα ευάλωτους οικισμούς, εκ των οποίων οι έξι βρίσκονται στο … κόκκινο σε περίπτωση πυρκαγιάς και χρήζουν άμεσων παρεμβάσεων.

Επικίνδυνες φυτεύσεις, ελλιπές οδικό δίκτυο µε στενά πλάτη δρόμων (οι οποίοι στην πλειονότητά τους δεν δίνουν πρόσβαση απευθείας στη θάλασσα) και αδιέξοδα, ανύπαρκτη ρυμοτομία, βραχώδεις ακτογραμμές, διάσπαρτες κατοικίες, αποκλεισμός των διόδων προς τη θάλασσα µε µάντρες ή περιφράξεις, σε συνδυασμό µε τις μετεωρολογικές συνθήκες του καλοκαιριού και την ανυπαρξία αντιπυρικών ζωνών, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ παραγόντων που υπό συνθήκες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα τραγωδία.

Μαύρη επέτειος με νέα φωτιά

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έρευνα που διενεργήθηκε λίγους μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι από τη Μονάδα Βιώσιμης Κινητικότητας του ΕΜΠ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας του μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβάλλον και Ανάπτυξη», µε επιβλέποντα τον δρα πολεοδόμο-συγκοινωνιολόγο μηχανικό Ευθύμιο Μπακογιάννη.

Σύμφωνα µε τα αποτελέσματα, οι έξι πιο ευάλωτοι σε περίπτωση πυρκαγιάς οικισμοί στην Ανατολική Αττική -µε σειρά επικινδυνότητας είναι:

-το Μάτι

-η Κακιά Θάλασσα

-η Βραυρώνα,

-η Χαμολιά

-το Ζούμπερι

-οι Αγιοι Απόστολοι (στο τμήμα τους που ανήκει στη ζώνη μείξης δάσους-κατοικιών),

Οι παραπάνω συγκέντρωσαν τη χαμηλότερη βαθμολογία στον δείκτη που χρησιμοποιήθηκε αλλά και στη φωτοερμηνεία που ακολούθησε µέσω του Google.

Η περίπτωση του Ματιού, μάλιστα, είναι η πλέον χαρακτηριστική, σύμφωνα και με τον κ. Μπακογιάννη: «Κατά τη διάρκεια των αυτοψιών στο Μάτι το περασμένο φθινόπωρο, δεν εντοπίσαμε ούτε έναν δρόμο με απευθείας πρόσβαση στη θάλασσα. Παντού υπήρχαν µάντρες, φράχτες, πόρτες που μπορεί να άνοιγαν αλλά τη στιγμή της έκτακτης ανάγκης αποτελούν και αυτές εμπόδιο. Σε πολλές περιπτώσεις η δίοδος στη θάλασσα περνούσε μέσα από ιδιοκτησίες, χρειαζόταν να πηδήξεις εµπόδια, να περάσεις από πεσμένα συρματοπλέγματα και πεζούλια».

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΗ (video) ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΠΑΤΩΝ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

https://www.facebook.com/1027959753943496/videos/862866220750991/

Το καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο εξοπλισμός και το προσωπικό που διαθέτει ο Δήμος για τη συλλογή και αποκομιδή κλαδιών και κηπαίων απορριμμάτων μπορεί να μην επαρκούν για τις ανάγκες κυρίως της Αρτέμιδας, λόγω της έκτασης και του ημιαστικού χαρακτήρα που έχει.

Λογικό λοιπόν φαίνεται, λόγω αυτής της ανεπάρκειας, και για όσο διάστημα διαρκεί αυτό το κενό σε αναγκαίο εξοπλισμό και προσωπικό, να καταφεύγει ο Δήμος στην ανάθεση μέρους της υπηρεσίας αυτής σε ανάδοχη ιδιωτική εταιρεία, προβλέποντας και το σχετικό κονδύλι στον προϋπολογισμό του.

Διαβάζουμε στο αιτιολογικό απόφασης παράτασης της ανάθεσης σε ιδιώτη για το καλοκαίρι 2019 πως:

Τα υφιστάμενο μέσα και προσωπικό του Δήμου επαρκούν για τη συλλογή και απομάκρυνση ποσότητας μικρότερη από το 1/3 των ποσοτήτων που αναμένεται να παραχθούν. Επισημαίνεται ότι έως σήμερα η αποκομιδή γίνεται με τη χρήση ενός φορτηγού με αρπάγη χωρητικότητας 10m3 και περιστασιακά με τη χρήση φορτηγού με εκσκαφέα φορτωτή λόγω έλλειψη προσωπικού χειριστών μηχανημάτων έργου. Οι δε ποσότητες αποβλήτων πρασίνου που αναμένεται να παραχθούν και σύμφωνα με το υφιστάμενο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων ανέρχονται σε 4.500 τόνους.

Καλώς!  
Από την άλλη όμως ο Δήμος οφείλει παράλληλα να δρομολογεί κάθε αναγκαία διαδικασία, ώστε να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν, ώστε να αποκτήσει αυτάρκεια στη διαχείριση των απορριμμάτων αυτών και να μη χρειάζεται να καταφεύγει σε υπηρεσίες ιδιωτών.

Περικόπτοντας ίσως ακόμα και κονδύλια από δραστηριότητες που δεν είναι δα και τόσο επιβεβλημένες.

ΕΥΝΟΪΚΟΤΕΡΟ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΚΟΙΝΟ  

ΤΟ  ΝΕΟ  ΠΛΑΙΣΙΟ  ΝΟΜΟΥ  ΓΙΑ  ΤΙΣ  ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Ένας νέος νόμος για τον αιγιαλό άλλαξε φέτος το τοπίο, ενισχύοντας τα δικαιώματα των πολιτών, το μεγαλύτερο μέρος του όμως θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται από το 2020. 

Η βασικότερη αλλαγή από το φετινό καλοκαίρι είναι ότι η αρμοδιότητα τήρησης του νόμου για τις παραλίες και τους αιγιαλούς πέρασε αποκλειστικά στο Λιμενικό.

Ο νόμος 4607/2019 περιλαμβάνει και αρκετές διατάξεις γύρω από τους όρους και τη διαδικασία μίσθωσης αιγιαλών και παραλιών σε όλη τη χώρα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών θα εφαρμοστεί από το επόμενο καλοκαίρι, για δύο λόγους: εκδόθηκε τέλος Απριλίου, οπότε είχαν ήδη ξεκινήσει οι διαγωνισμοί για την παραχώρηση της χρήσης παραλιών σε ιδιώτες. Και επιπλέον, τα συναρμόδια υπουργεία δεν εξέδωσαν τις απαραίτητες για την εφαρμογή του κοινές αποφάσεις και εγκυκλίους. Ετσι, σε μεγάλο βαθμό η εικόνα εξακολουθεί να ορίζεται από την τελευταία απόφαση, του 2017. Ας δούμε πώς έχει διαμορφωθεί η εικόνα.

1 Τι είναι, για τη νομοθεσία, αιγιαλός και παραλία;
Αιγιαλός είναι «η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της». Θεωρείται ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, που προστατεύεται από την πολιτεία η οποία το διαχειρίζεται σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του. Παραλία είναι η ζώνη της ξηράς που ξεκινά από τον αιγιαλό και «συνδέει» την ξηρά με τη θάλασσα. Το πλάτος της καθορίζεται (από το κράτος) σε τουλάχιστον 30 και μέχρι 50 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού, ενώ επιτρέπεται να είναι μικρότερο ανάλογα με τα γεωμορφολογικά στοιχεία κάθε ακτής και φυσικά, το δομημένο περιβάλλον.

2 Σε ποιον ανήκουν ο αιγιαλός και η παραλία;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι αιγιαλοί και οι παραλίες είναι δημόσια (εκτός συναλλαγής) και κοινόχρηστα. Κύριος προορισμός τους, ως κοινόχρηστα, είναι «η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού σε αυτά, καθώς και η επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, λιμνοθάλασσα, λίμνη ή ποταμό». Εξαίρεση επιτρέπεται μόνο για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος.

3 Υπάρχουν ιδιωτικές παραλίες στη χώρα μας;
Όχι. Κάθε επιχείρηση που γειτνιάζει με παραλία οφείλει να διατηρεί ελεύθερη την πρόσβαση των λουομένων (αν δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση) μέσω των εγκαταστάσεών της. Αν με κάποιο τρόπο μια επιχείρηση προσπαθεί να παρεμποδίσει την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία (με αποτρεπτικές πινακίδες, περιφράξεις ή φύλαξη) οι πολίτες πρέπει να απευθύνονται στην αστυνομία. Μοναδική εξαίρεση, οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ για τις οποίες έχει θεσπιστεί εισιτήριο.