MySpaArt

 

Λίγο μόνο απομένει …

… για να κλείσει η δίσεκτη αυτή χρονιά.

 

Προσβλέπουμε στο 2021 με τη σκέψη μας στους υγειονομικούς

ΑΓΑΝΤΑ !

 

Δεν είναι ήρωες, όπως εύκολα λέγεται από πολλούς αυτό τον καιρό της πανδημίας.

 

Τα χειροκροτήματα απ’ τα μπαλκόνια τους κάνουν να χαμογελάνε πικρά, κρύβοντας τον θυμό τους.

Είναι εργαζόμενοι. Είτε με τίτλους, πτυχία και εξειδικεύσεις, γιατροί ή νοσηλευτές, είτε βοηθητικό προσωπικό στην καθαριότητα, στη φροντίδα και τη μεταφορά των ασθενών. Και προπάντων είναι άνθρωποι.

 

Αν η πανδημία σημαίνει τη στέρηση της αγκαλιάς, της παρέας, των συνευρέσεων, των θεαμάτων και του γλεντιού, όλα όσα οι περιορισμοί και τα lockdown κλέψαν απ’ τη ζωή μας,

Για εκείνους όλα αυτά είναι η πιο μικρή απώλεια.  

Ένα κύμα της πανδημίας στην κοινότητα, γι’ αυτούς είναι τσουνάμι.

 

Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή σε μια μάχη που ξεπερνά και την πιο τολμηρή φαντασία. Απέναντι σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης πρωτόγνωρες, που δεν είχαν ξανασυναντήσει. Η δοκιμασία είναι σκληρή, η αδρεναλίνη στα ύψη, ο ύπνος και η ξεκούραση λειψά, για να προλάβουν να συνδράμουν τους νοσηλευόμενους συνανθρώπους μας, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να απορρυθμιστούν, κινδυνεύοντας να χαθούν μες τη μοναξιά της απομόνωσης. Σκεπάζοντας με τις στολές τους και τις μάσκες τους τις δικές τους αγωνίες για την έκθεση, τη μόλυνση, τη διασπορά στην οικογένειά τους και τα παιδιά τους, για την επιβίωση. Είναι λίγοι κι ο όγκος της δουλειάς πολλαπλάσιος. Και τα κενά των συναδέλφων τους που μολύνθηκαν και μπήκαν σε καραντίνα ή αρρώστησαν πρέπει να καλυφθούν.

 

Όμως, τι ειρωνεία! Στάθηκε η πανδημία η αφορμή να ανακτήσει, στα λόγια τουλάχιστον, την «αξία» του ένα απαξιωμένο, υποστελεχωμένο και συκοφαντημένο δημόσιο σύστημα υγείας.

Με το δεύτερο κύμα να διαψεύδει με τον πιο μακάβριο τρόπο τις αρχικές δηλώσεις αυτάρκειας και αυταρέσκειας, να αποκαλύπτει τις ανεπάρκειες στο στρατηγικό σχεδιασμό και την φειδώ σε μέτρα δραστικά κατά της μετάδοσης (τεστ, ΜΜΜ, εργασιακοί χώροι).

 

Ενόσω οι «άξιοι» του συστήματος αυτού δεν αξιώθηκαν μιας έστω συμβολικής ανταμοιβής, ούτε καν την υπόσχεση για ένταξή τους στα ανθυγιεινά επαγγέλματα, αίτημα πάγιο του κλάδου.

 

Ο κόσμος πρέπει και δικαιούται να γνωρίζει τις συνθήκες. Να γίνει σαφές πως όταν όλο αυτό το κακό περάσει, δε γίνεται να επιτρέψουμε να μείνει το δημόσιο σύστημα υγείας ως έχει.

 

Δεν είναι ήρωες οι υγειονομικοί, το μόνο που θέλουν είναι να κάνουν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους!

 

Τα εμβόλια θα κάνουν κι αυτά τη δουλειά τους, όταν θα την κάνουν. Στο μεταξύ να προφυλαχτούμε όσο χρειάζεται, για να τους προφυλάξουμε.

 

Δεν έχουμε καλύτερη ευχή, για τον Καινούργιο Χρόνο.

 

Κρατάτε γερά!   Κ Α Λ Η  Χ Ρ Ο Ν Ι Α  για όλους μας!