Το ΕΣΥ που δεν έγινες ΠΟΤΕ

Γνώρισε διαδρομή 40 ετών.

Όταν, τότε, μια κυβέρνηση με διακηρυγμένες προθέσεις κοινωνικής πολιτικής σχεδιάζει και βάζει σε εφαρμογή ένα σύστημα δευτεροβάθμιων υγειονομικών υπηρεσιών, εκείνο της αναδιοργάνωσης των νοσοκομείων μας. Κατά μίμηση του πρότυπου βρετανικού συστήματος υγείας που ήδη είχε συμπληρώσει 40 χρόνια λειτουργίας, αλλά και συνεχούς (!) αξιολόγησης και μετεξέλιξης.  

Που δεν έγινε όμως ποτέ ακριβώς Εθνικό Σύστημα Υγείας, αφού άφησε απ’ έξω την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών υγείας πρώτου βαθμού.

Και στα δυο επίπεδα η μέχρι τότε κατάσταση ήταν πρωτόγονη και αναξιοπρεπής. Τον πρώτο λόγο στην προσέγγιση του αρρώστου είχε ο γιατρός της περιοχής, εφόσον το σήκωνε η τσέπη του, διαφορετικά, ο ασθενής συχνά θα έφτανε στο νοσοκομείο όταν θα ήταν ήδη πολύ αργά. Η παρακολούθηση των χρόνιων παθήσεων στις δομές του ΙΚΑ, πέρα από την αναμονή, συντηρούσε και το φαινόμενο του «λαδώματος» για ευνοϊκότερη μεταχείριση.

Το νέο ΕΣΥ, έστω και περιορισμένο στα όρια των νοσοκομείων, περιλάμβανε ωστόσο θεσμικά όργανα από το ίδιο το σώμα των υγειονομικών, που ρόλος τους ήταν να εντοπίζουν τα προβλήματα και να προτείνουν τις δέουσες αλλαγές. Οι λειτουργίες αυτές ατόνησαν και εκφυλίστηκαν είτε γιατί εξαντλούνταν στα πλαίσια ενός προβληματικού συστήματος, είτε γιατί οι (εκλεγμένοι) μετέχοντες συχνά κινούνταν από ιδιοτελείς βλέψεις, συμβατές με την παράταξη που πρόσκεινταν. Η διαρκής υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση έφεραν τα νοσοκομεία μας στην κατάσταση που ξέρουμε, με το τελειωτικό χτύπημα απ’ την οικονομική κρίση και την πανδημία.

Η πορεία της παρακμής και του ξεπεσμού φαινόταν προδιαγεγραμμένη στο βαθμό που

1)      το ΕΣΥ δεν αντιμετώπισε παράλληλα, και με τον ίδιο ζήλο και τη μέριμνα, την ανάγκη ενός συμπληρωματικού προς τα νοσοκομεία  πρωτοβάθμιου συστήματος ιατρικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση ορδών ασθενών χωρίς επείγον πρόβλημα στις εφημερίες των επειγόντων, και

2)      έλειψε ο σχεδιασμός παρακολούθησης, αναπροσαρμογής και διασύνδεσης του υπάρχοντος δικτύου των νοσοκομειακών μονάδων, ώστε τα περιστατικά να λιμνάζουν στα κλινικά τμήματα σε αναμονή ειδικών εξετάσεων και θεραπειών (καρκινοπαθείς), καθιστώντας την περίθαλψή τους αδικαιολόγητα παρατεταμένη και επόμενα δαπανηρή και σπάταλη.

3)      η αξιολόγηση των προτεραιοτήτων από τα όργανα του ιατρικού σώματος της κάθε μονάδας υπονομεύτηκε από ατομικά συμφέροντα και πολιτικές συμπαρατάξεις

4)      δε λειτούργησε το αναγκαίο feedback μεταξύ μονάδων και κυβερνητικών αρμοδίων

Αυτή τη νοσηρή κατάσταση υπόσχεται υποκριτικά πως σκοπεύει να λύσει το νέο νομοσχέδιο, θέτοντας τις πληρωμένες απ’ τον εργασιακό μας βίο νοσοκομειακές δομές και υπηρεσίες στη διάθεση, τις κερδοσκοπικές βλέψεις και την εκμετάλλευση από ιδιωτικούς ατομικούς ή εταιρικούς φορείς. Εξωθώντας το υπάρχον υγειονομικό προσωπικό, με τις ισχνές αμοιβές εν μέσω εξαντλητικών όρων εργασίας (ποιος να τους το ‘λεγε) που δεν τους αποδίδουν ούτε καν την αντίστοιχη με τους κόπους τους ικανοποίηση της ποιότητας της δουλειάς τους, να αυξήσουν παραπέρα τον εργασιακό τους χρόνο και να δελεαστούν από πρόσθετες του μισθού τους αμοιβές, νόμιμες ή παράτυπες. Ποια τύχη προοιωνίζουν αυτά για τον μελλοντικό ασθενή;

Στην κοινή γνώμη αυτό που επικρατεί είναι ένα συνεχές, μια αίσθηση διαρκούς ματαιότητας, όσο οι ευκαιριακές αντιπαραθέσεις και η επανάληψή τους στην καθημερινότητα τους στερεί την ουσία, άρα και το ενδιαφέρον, καταλήγοντας σε στάση υποταγής. Αυτή η άκαρπη, αμυντική και απαντητική πρακτική ας πάρει τέλος κάποτε. Ο πολίτης πρέπει να μάθει τι σύστημα υγείας δικαιούται και με ποια μέτρα είναι δυνατό να πραγματωθεί.

Ο κόσμος θα συνεχίσει να κρατά αυτή την στάση, όσο δεν του γίνεται σαφές και κατανοητό κάτω από  ποιους ακριβώς ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΥΣ όρους μπορεί να αποκτήσει ποτέ την περίθαλψη που πληρώνει και δικαιούται να απολαμβάνει. Ένα επεξεργασμένο συνολικό πρόγραμμα για την Υγεία πρέπει να γίνει κτήμα και διεκδίκηση του καθενός, καθώς είναι μοιραίο αργά ή γρήγορα να βρεθούμε στην ανάγκη του. Μέσα απ’ τις σημερινές αναξιοποίητες δυνατότητες της ψηφιακής επικοινωνίας, γιατί όχι. Με διαρκή διαβούλευση. 

Και τούτο δεν αφορά μόνο την Υγεία. 

ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

"ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ" ΤΩΝ ΑΚΤΩΝ, ένα ακόμα θλιβερό χρονικό

Σε μία ολοκληρωτικά παρθένα παραλία της Σκάλας Ερεσού, που το χειμώνα τη σκεπάζει το χειμέριο κύμα και την άνοιξη φυτρώνουν κρινάκια της άμμου, εκεί που εκβάλλει ένα ποταμάκι με υδρόβια βλάστηση, μέσα από τις παλιές καλλιέργειες του κάμπου, προγραμματίζεται άλλη μία κραυγαλέα πράξη καταστροφής του παράκτιου τοπίου των νησιών. Δίπλα σε έναν από τους ωραιότερους οικισμούς της Λέσβου.

<<<<<<<<<<< >>>>>>>>>>>

Η τεχνική της καταπάτησης των ακτών στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, της υπέρβασης της νομοθεσίας και του Συντάγματος στις ακτές του τόπου μας ξεκίνησε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών.

Ήταν η εποχή που ο παράκτιος χώρος γέμισε με πολυώροφα εκτρώματα, κτισμένα με οικοδομικές άδειες που εκδόθηκαν άνευ όρων, με εντολές των δικτατόρων, δίπλα στο κύμα ή μέσα και σε αρχαιολογικούς τόπους: Χαλκιδική, Σάμος, Κύθνος, Αίγινα και όχι μόνο. Φαίνονται σήμερα σαν καρκίνος στο τοπίο, αυτά τα «ξενοδοχεία της χούντας» όπως τα λέει ο κόσμος.

Στη δεκαετία του ’80 και του ’90 έγινε προσπάθεια να ξεκαθαριστεί η κατάσταση, να επανέλθει η νομιμότητα στην προστασία του αιγιαλού και της παραλίας ως ύψιστου δημόσιου αγαθού. Ήρθε η εποχή του χρηματιστηρίου και της απόλυτης κυριαρχίας της διαφθοράς σε πολεοδομίες, δήμους και νομαρχίες. Οι παραλίες και τα νησιωτικά τοπία στη Μύκονο, στην Πάρο, στη Σαντορίνη, στη Ζάκυνθο διαλύθηκαν από τους «επενδυτές». Πλαστοί ιδιοκτησιακοί τίτλοι, ψευδείς άδειες, πανίσχυροι προστάτες, διαπλεκόμενοι τοπικοί άρχοντες έφερναν τον γρήγορο καταστροφικό πλουτισμό εξασφαλίζοντας τοπικές ομερτά, συμφωνίες σιωπής με τις κοινότητες που προσμέναν λίγα κέρδη από την αξιοποίηση κάθε σπιθαμής γης, από την έλευση ακόμη και ενός τουρίστα.

Την εποχή του Μνημονίου η κατάσταση εκτραχύνθηκε. Από τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα, ως την Κρήτη και την Ίο εμφανίστηκαν ιδιοκτησίες από το πουθενά, σε αμμουδιές, γκρεμούς, παράκτια δάση. Εκδόθηκαν νόμοι, υπογράφτηκαν υποχρεωτικά διατάγματα και ειδικά σχέδια που παρίσταναν ότι ήταν νόμιμα και στην πραγματικότητα έλυναν τα χέρια μεσαζόντων, μεσιτών, επιχειρηματιών πραγματικών ή εικονικών για να βιάσουν τις ελληνικές ακτές.

Η περίπτωση Αφεντέλι στη Σκάλα της Ερεσού είναι μία ακραία συμπυκνωμένη μικρογραφία όλης αυτής της μελανής ιστορίας των νησιών. Επάνω στην άμμο, σχεδόν στην εκβολή του μικρού ποταμού, ετοιμάζεται να κτιστεί ένα νομότυπο τουριστικό συγκρότημα με διώροοφες μεζονέτες, πισίνες δίπλα στη θάλασσα, εστιατόριο, μπαρ, γήπεδο, γιγαντιαίες τσιμεντοστρώσεις για ιδιωτικό πάρκιγκ και ράμπες που κόβουν την ακτή σε κομμάτια για να φέρουν τους πελάτες στο νερό χωρίς να γεμίσουν τα πόδια τους άμμο. Με ιδιοκτήτες που μάλλον μισούν τη φυσική ακτή της θάλασσας της Ερεσού, για πελάτες που τη σιχαίνονται και απολαμβάνουν τον κλιματισμό, το τσιμέντο και το χλωριωμένο νερό της πισίνας αντί για την αλμύρα και το μελτέμι.

Χρειάστηκαν τρεις επάλληλες πράξεις για να έρθει η χάραξη του αιγιαλού και της παραλίας στα μέτρα τους, για να παραβιαστεί η προστασία του μικρού νησιωτικού βιότοπου, για να εξαφανιστεί από τα τοπογραφικά σχέδια το κοινόχρηστο δημόσιο θαλάσσιο μέτωπο.

Τις βάρβαρες επεμβάσεις θα τις διαλύσει κάποια στιγμή η θάλασσα και η υπερχείλιση του ποταμού. Θα είναι οι ίδιοι αυτοί οι άφρονες οι οποίοι θα εγκαλούν το Δημόσιο να σώσει το «βιός τους» και θα ζητούν να ρίξουν και άλλο μπετόν στην άμμο για να συνεχίσουν. Ή θα εγκαταλείψουν αποκρουστικά ερείπια καταμεσής στην αιγαιοπελαγίτικη ομορφιά στο Αφεντέλι.

Όπως συνέβη σε τόσες και τόσες άλλες νησιώτικες παραλίες.

Το παρήγορο είναι ότι όλη αυτή η υπόθεση δεν περνάει στα ψιλά. Μια μεγάλη ομάδα πολιτών μάχεται εμποδίζοντας εδώ και μήνες την οικοδόμηση στην άμμο, στο Αφεντέλι. Με εξαιρετική συνέπεια, σοβαρή επιστημονική τεκμηρίωση, μαχητικές κινητοποιήσεις. Μικροί και μεγάλοι όλων των ηλικιών, από την Ερεσό και τη Μυτιλήνη, έχουν βάλει όπως φαίνεται στοίχημα να σταματήσουν τη νομοτέλεια του περιβαλλοντικού βιασμού της παραλίας τους εξ ονόματος όλων μας. Αξίζει να τους στηρίξουμε.

Νίκος Μπελαβίλας, Καθηγητής ΕΜΠ, Διευθυντής του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος

(Κοινοποίηση από το λογαριασμό του στο facebook)

 

Η  ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ  ΜΑΣ

 

Με πληγώνει βαθειά  η κατάντια του συστήματος υγείας στην Ελλάδα, χώρο της αποκλειστικής επαγγελματικής μου ζωής.

Κλινικά και εργαστηριακά τμήματα κλαδεύτηκαν από υγειονομικό προσωπικό τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο από αποχωρήσεις και συνταξιοδοτήσεις που δεν προκάλεσαν νέες προκηρύξεις, όσο και από αποσπάσεις Υγειονομικών, κομματικών πελατών, με τη φωτογραφική σύσταση μονάδων και τμημάτων, χωρίς σχεδιασμό και απαραίτητες μελέτες. Πάγια πρακτική κατά τα ειωθότα. Από τη μια οι ευνοημένοι του συστήματος να απολαμβάνουν τις εργασιακές επιλογές τους, από την άλλη οι ιδεολογικοί αντίπαλοι ή απρόθυμοι στο παιχνίδι της κομματικής συναλλαγής, να ξεμένουν στην ομηρία υποστελεχωμένων  τμημάτων, παλεύοντας να συντηρήσουν το επίπεδο των υπηρεσιών. Να μην εξοκείλει στα όρια της επικινδυνότητας!  

Και πόσο συγκινητικό, σχεδόν απροσδόκητο, να βλέπεις μέσα σ’ αυτούς τους παρατημένους χώρους και τις δομές τις υποβαθμισμένες και υποχρηματοδοτούμενες να παράγεται έργο και επιστήμη επιπέδου!

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ζούμε σε όλη την επικράτεια του Δημοσίου, του προορισμένου να στηρίζει τον κόσμο της εργασίας και να προστατεύει τον πολίτη. Να υπάρχει τεράστια αντίσταση για  οποιαδήποτε αλλαγή στις δομές και στην οργάνωση, στον σχεδιασμό και τον εκσυγχρονισμό, σε ΚΥΝΙΚΟ συνδυασμό με τη χρόνια υποχρηματοδότηση.

Τα λεφτά πάνε αλλού!

Έτσι, όταν οι κρίσεις ξεσπούν, όσα και να λέγονται, με όση οξύτητα και να λέγονται στον δημόσιο και πολιτευτικό διάλογο, είναι απλά επαναλήψεις του ίδιου έργου, καταδικασμένες να μη συμβάλουν στο ελάχιστο στην πρόληψη των επόμενων (κρίσεων) που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα.

Γιατί, διαχειριστής παραμένει ένας κρατικός μηχανισμός που στήθηκε διαχρονικά στη βάση της κομματικής εξουσίας και ελέγχου, με αμαρτωλές διαδικασίες!

Τα σκέφτεσαι όλα αυτά με πόνο ψυχής, γιατί αν δεν ειπωθούν, δε καταγγελθούν, αν δεν ομολογηθούν επιτέλους κάποτε, 

θα διαιωνίζονται σαν η μόνιμη, εδραιωμένη, σταθερή αιτία 

της χρόνιας υπανάπτυξης και οπισθοδρόμησης 

για μάς, τους πολλούς.  

 

Μ. Αυλωνίτου, Παθολόγος ΕΣΥ

ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ

Είναι που λένε, «απ’ αλλού το περιμέναμε κι απ’ αλλού μας ήρθε».

Γιατί έχει γίνει πλέον καθαρό πως μια πανδημία σαν αυτή του Covid δεν πρόκειται να πάρει τέλος με όρους οικονομίας ελεύθερης αγοράς.

Εξ ου και οι άτολμες διστακτικές παραινέσεις που ακούγονται όλο και πιο πυκνά για την ανάγκη γενίκευσης του εμβολιασμού (το έχει πει ο Π.Ο.Υ., το είπε και ο Μπάιντεν τελευταία), ενόσω οι χώρες του τρίτου κόσμου επανατροφοδοτούν τους πληθυσμούς της γης με νέες μεταλλάξεις,  λόγω των ασήμαντων ποσοστών εμβολιαστικής τους κάλυψης. Ήρθε η σειρά της μετάλλαξης Ο!  Και μετά τί ακολουθεί;

Κανείς ωστόσο μέχρι στιγμής δεν φαίνεται διατεθειμένος να επωμιστεί το κόστος για τον κρατικό παρεμβατισμό που απαιτεί η περίσταση,  

για την άρση της πατέντας των εμβολίων,  

και του όποιου φαρμακευτικού ή άλλου μέσου κριθεί στο μέλλον ότι θα φέρει αποτέλεσμα!

Την ίδια στιγμή οι χώρες αυτές υποφέρουν διπλά σε σχέση με τον ανεπτυγμένο κόσμο, αφού,  από τη μια δεν έχουν πρόσβαση στα εμβόλια κι απ’ την άλλη υποφέρουν τις συνέπειες των περιοριστικών μέτρων που χτυπά άνισα κάθε πτυχή της ήδη υποβαθμισμένης ζωής τους. Εμπόριο, υγειονομική κάλυψη και εκπαίδευση πλήττονται βαρύτερα γι’ αυτούς, κοινωνικές κατακτήσεις και πολιτικές ελευθερίες παίρνουν όλα την κάτω βόλτα, διογκώνεται το φάσμα της πείνας και του αναλφαβητισμού. 

Η παράπλευρη πανδημία!

Θα συνεχίσουμε να ξορκίζουμε το κακό, δήθεν αιφνιδιασμένοι από μια εξέλιξη που ήταν τόσο προβλέψιμη;  

Επιμένοντας κυνικά και απάνθρωπα - όσα πάνε κι όσα έρθουν - στη ρότα της αυτορρύθμισης, μη τυχόν και τεθεί σε αμφισβήτηση το οικονομικό μοντέλο ;

Σχετικό άρθρο στην εφημερίδα QUARDIAN 

23 Νοεμβρίου 2021

https://www.theguardian.com/world/2021/nov/23/a-tale-of-two-pandemics-the-true-cost-of-covid-in-the-global-south

  

ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑΝΑΤΟΙ

 

 

Οι επιδημιολόγοι το λένε Υπερέχουσα Θνητότητα, μεταφράζοντας τον όρο Excess Mortality.

Πόσο δηλαδή μετέβαλε τον συνολικό αριθμό των θανάτων η πανδημία Covid, συγκρίνοντας με τα προ πανδημίας μεγέθη.  Ή αλλιώς, με τον αναμενόμενο αριθμό θανάτων, αν δεν είχε εκδηλωθεί ποτέ το συγκεκριμένο νόσημα.

Τί πλεονέκτημα έχει αυτός ο δείκτης σε σχέση με τους καταγραμμένους θανάτους Covid;   

Δίνει ολοκληρωμένη την εικόνα της αύξησης των θανάτων όχι μόνο επί των ασθενών Covid, αλλά και των ασθενών που έφυγαν από κάθε άλλη αιτία.

Είτε γιατί το νόσημά τους ήταν θανατηφόρο αυτό καθαυτό.

Είτε γιατί το υγειονομικό σύστημα της χώρας τους απέτυχε να τους υποστηρίξει έγκαιρα και δραστικά, λόγω της πίεσης που δέχτηκε σε σχέση με τις εφεδρείες που διέθετε (νοσηλευτικές μονάδες, αριθμός – κατανομή – ειδίκευση– ειδικές  μονάδες – ΜΕΘ – επιχειρησιακή  ετοιμότητα των υπηρεσιών υγείας).

Είτε γιατί οι αρμόδιες αρχές στάθηκαν ανεπαρκείς στο να περιορίσουν την πίεση του συστήματος και να εφαρμόσουν αξιόπιστη διαχείριση και ενημέρωση.

 

Για όσους τα στατιστικά νούμερα έχουν ενδιαφέρον προκειμένου  να βγάλουν τα συμπεράσματά τους με τρόπο τεκμηριωμένο και να διαμορφώσουν την άποψή τους και τη στάση τους, τα στοιχεία είναι διαθέσιμα σε διαδραστικούς πίνακες.

Ανάμεσα σε άλλα,  στους πίνακες αυτούς μπορούν να δουν για κάθε χώρα ξεχωριστά τη διακύμανση των θανάτων που ξεπέρασαν τον μέσο όρο θανάτων πριν την πανδημία και σε βάθος 5ετίας, συνολικά αλλά και ανά εβδομάδα, απ’ τις αρχές της πανδημίας (Ιανουάριο 2020) μέχρι πρόσφατα.

 

Στη διάρκεια της πανδημίας , σύμφωνα με στοιχεία διαθέσιμα μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου 2021, η Ελλάδα αύξησε το ποσοστό των συνολικών πάσης φύσεως θανάτων πάνω από 17% σε σχέση με τα προ πανδημίας μεγέθη.

 

Κι αν το 2020 έκλεισε με 4.838 θανάτους Covid, καταγράφοντας 4.212 μόνο τους 2 τελευταίους μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη,  το 2021 απειλεί να προσθέσει 13-14000 επιπλέον νεκρούς, παρά τους εμβολιασμούς, τα λοκντάουν και τη γενική μιζέρια των περιορισμών.

Πέρα απ’ αυτό τον μακάβριο απολογισμό για ζωές που χάθηκαν πριν την ώρα τους, υπάρχουν οι ζημιές που οι αριθμοί δεν έχουν τουλάχιστον ακόμα καταγράψει, αν και ο κόσμος τις ζει στο πετσί του, ζημιές στην ήδη υπερχρεωμένη οικονομία, στην επιβίωση επιχειρήσεων και στις εργασιακές σχέσεις.

Ακόμα χειρότερα, υπάρχει κόστος κονωνικό, όταν η εκπαίδευση σέρνεται και τα νοσοκομεία μας έχουν εξαντλήσει τις αντοχές τους. Και το πιο πολύ, η διχαστική αμφισβήτηση που τείνει να σαρώσει τις βεβαιότητες και την ασφάλεια για την κεκτημένη γνώση, την ίδια την κοινωνική συνοχή.

 

Επικίνδυνοι καιροί!  Δεν ξέρω πώς αναστρέφεται αυτή η πορεία. Ξέρω μόνο πως, όσο κι αν επιμένουν να μας χρεώνουν το βάρος της ατομικής ευθύνης σαν αντίβαρο σε πολιτικές επιλογές που λείψανε,  η εσωστρέφεια και η ατομική στάση από μόνη της δεν είναι η λύση.

 

 

https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Excess_mortality_-_statistics&oldid=509982

https://ourworldindata.org/excess-mortality-covid

FRANCES HAUGEN : ΤΟ FACEBOOK ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟ

 

Η είδηση πέρασε στα ψιλά.

Κάποτε όμως πρέπει να γίνεται η αρχή, να ανοίγουν επιτέλους θέματα που επηρεάζουν τη ζωή όλων μας και κανείς δεν έχει τολμήσει να αγγίξει. Ακόμα κι αν διατηρούνται οι επιφυλάξεις για τον ενδεχόμενα προσχηματικό χαρακτήρα τέτοιων «ανοιγμάτων».

 

Η Φράνσις Χάουγκεν, πληροφοριοδότις (whistleblower), πρώην υπάλληλος του Facebook, καταγγέλλει την εταιρεία πως δεν έχει κάνει τίποτα για να καταπολεμήσει τα φαινόμενα της παραπληροφόρησης και της ρητορικής μίσους.  

 

Η Χάουγκεν έγινε προ ημερών δεκτή σε ακρόαση από το Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες στα πλαίσια μιας ευρύτερης Ευρωπαϊκής περιοδείας που άρχισε από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία στη συνέχεια.

Από την στιγμή που αποκάλυψε την ταυτότητά της η Χάουγκεν έχει εξελιχθεί σε μια μαχητική φωνή υπέρ του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους, ώστε να χαλιναγωγηθούν οι τάσεις υπερεξουσίας στα πλαίσια της ψηφιακής οικονομίας.

 

Στη διάρκεια της ακρόασης, που κράτησε πάνω από τρεις ώρες, η Χάουγκεν κάλεσε τους Ευρωπαίους νομοθέτες να αξιοποιήσουν τη μοναδική ευκαιρία της γενιάς μας ώστε να εξισορροπηθεί η Τεχνολογία με τη Δημοκρατία, συμβάλλοντας σ’ ένα ασφαλέστερο διαδικτυακό περιβάλλον.

 

«Δε γίνεται να συνεχίσει το Facebook να παριστάνει “τον δικαστή, τους ενόρκους, τον εισαγγελέα και τους μάρτυρες” για τον κόσμο του διαδικτύου», είπε απευθυνόμενη στους Ευρωβουλευτές.

«Οι δημοκρατίες πρέπει να παρέμβουν με νέα νομοθετήματα».

 

Μηχανικός πληροφορικής η ίδια, κατηγόρησε τον πρώην εργοδότη της (Ζούκενμπεργκ) ότι υπονομεύει την υγεία, την ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή σ’ όλο τον κόσμο, εξ αιτίας της κατά σύστημα αποτυχίας να θέτει  όρια στη διασπορά ψευδών ειδήσεων και της ρητορικής μίσους.

«Βρίσκομαι εδώ σήμερα επειδή πιστεύω πως η πλατφόρμα βλάπτει τα παιδιά, συσσωρεύει διχασμό και πλήττει τη δημοκρατία » η αρχική της δήλωση.

 

Η Χάουγκεν είπε πως η εταιρεία διαθέτει τα εργαλεία για να εξασφαλίσει ασφαλέστερο Facebook, όμως αποφεύγει να αναλάβει τις ενδεδειγμένες μεταρρυθμίσεις, για να μη μειωθούν τα κέρδη της. Αυτή η άρνηση για αλλαγή πορείας, πρόσθεσε, έχει ήδη καταλήξει σε «κλιμακούμενη βία», εξέλιξη που δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν ανακοπεί από καινούργια νομοθετήματα.

«Δε χρειαζόταν να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο», παρατήρησε. «Ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ σήμερα είναι γιατί οι επιλογές του Facebook είναι σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετες και ανεξέλεγκτες».

 

Και συνέχισε, περιγράφοντας το Facebook σαν μια απροσπέλαστη  «κερδοφόρο μηχανή» που έχει καταστήσει αδύνατο για τις κρατικές αρχές, τους ειδικούς, την ακαδημαϊκή κοινότητα, ακόμα και για τους μετόχους της να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα της και να αντιλαμβάνονται με ποιό τρόπο πραγματικά λειτουργεί και πώς επηρεάζει τις κοινωνικές σχέσεις.

«Κανένας σχεδόν εκτός της εταιρείας δε γνωρίζει τί γίνεται μέσα στην  εταιρεία», είπε στο σώμα. «Κανένας δε έχει καλύτερη εικόνα για τις βλαβερές επιλογές του Facebook από το ίδιο το Facebook”.

 

Η πολυεθνική με έδρα την Καλιφόρνια, σημειώνει, γνωρίζει «τουλάχιστον» από το 2018 ότι τα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη εκμεταλλεύονται το κλίμα πόλωσης για να προσεγγίζουν τους πολίτες ταχύτερα και πλατύτερα. Οι διαδικτυακές καμπάνιες που βασίζονται σε διχαστικά μηνύματα είναι «πέντε με δέκα φορές» φθηνότερες, όπως είπε.

 

Το Facebook αρνείται τις κατηγορίες της Χάουγκεν και υποστηρίζει πως η δική της εκδοχή για τα πράγματα είναι ανυπόστατη και φαιδρή. 

Ωστόσο, μεσούντων  των σκανδάλων χειραγώγησης της κοινής γνώμης, η εταιρεία προτίμησε να προβεί στον αντιπερισπασμό της μετονομασίας (θα μετονομαστεί σε META) για να εστιάσει στο νέο της μετα-προφίλ, έχοντας στα σκαριά μια πλατφόρμα εικονικής πραγματικότητας όπου ο κόσμος θα μπορεί να συναντιέται, να δουλεύει και να παίζει.

 

Η αιφνίδια εξαγγελία αυτού του μετα-προφίλ αντιπροσωπεύει την τακτική της πολυεθνικής να πηγαίνει παρακάτω σε νέα προγράμματα, αντί να σταθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει τα προγράμματα που ήδη τρέχουν.

 

Στη διάρκεια της ακρόασης η Χάουγκεν ρωτήθηκε από Ευρωβουλευτές για την άποψή της σχετικά με τον Νόμο για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες - Digital Services Act (DSA), το πρώτο σε παγκόσμια κλίμακα σχέδιο νόμου σχετικά με τους όρους της ψηφιακής οικονομικής δραστηριότητας.

Δημοσιευμένο από τον Δεκέμβρη του 2020 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το DSA είναι ένα κείμενο κανόνων για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των καταναλωτών και την ενίσχυση της διαφάνειας και του πλαίσιου λογοδοσίας από μέρους των διαδικτυακών πλατφορμών.

 

Οι κανόνες που θεσπίζονται περιλαμβάνουν ένα σύνολο υποχρεώσεων για τους παρόχους του διαδικτύου, τις υπηρεσίες φιλοξενίας (όπως το cloud), τις πλατφόρμες του διαδικτύου (όπως τα καταστήματα ψηφιακών εφαρμογών και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και τις αποκαλούμενες «ευρείας χρήσης ψηφιακές πλατφόρμες», δηλαδή εκείνες που απευθύνονται σε  πάνω από το 10% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Facebook έχει μόνο στην ΕΕ πάνω από 250 εκατ. χρήστες.

Λόγω του μεγέθους της, του κοινού της και των κερδών της, αυτή η τελευταία κατηγορία (των υπηρεσιών διαδικτύου) είναι εκείνη με την μακρύτερη λίστα κανόνων και υποχρεώσεων, που περιλαμβάνουν την τήρηση κωδίκων συμπεριφοράς, την κοινή χρήση δεδομένων με τις κρατικές αρχές, την αποκάλυψη των αλγορίθμων που η εταιρεία χρησιμοποιεί για την προώθηση οδηγιών, και εντέλει την ισχυροποίηση της θέσης του χρήστη να καταγγέλλει παράνομο περιεχόμενο.

 

Η Χάουγκεν τοποθετήθηκε θετικά για την νομοθετική αυτή πρόταση, λέγοντας πως διαθέτει «την δυναμική να αποτελέσει ένα παγκόσμιο πρότυπο» και πηγή έμπνευσης για να ακολουθήσουν κι άλλες χώρες.

«Είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται εδώ. Η γενιά μας έχει τη μοναδική ευκαιρία να θεσπίσει επιτέλους κανόνες για τη λειτουργία του διαδικτύου.»  

https://www.euronews.com/2021/11/08/frances-haugen-facebook-whistleblower-in-brussels-to-speak-on-impact-of-tech-giants

Βαρύ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ...

... η εισαγγελική πρόταση για το μπάχαλο και την αποτυχία των (συν)αρμοδιοτήτων των κρατικών αρχών

Η εισαγγελική πρόταση προς το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο αναφέρει στα συμπεράσματά της ότι οι καταστροφικές συνέπειες:

« ανάγονται στη σύγχυση, έλλειψη σχεδιασμού, συντονισμού και αναποτελεσματική συνεργασία των συναρμόδιων κρατικών αρχών που επέδειξαν ανετοιμότητα, αιφνιδιασμό και καθυστέρηση στην κινητοποίηση όλων των υφιστάμενων δυνατοτήτων αρχικά πρόληψης και ακολούθως περιστολής των τραγικών συνεπειών της φωτιάς (έγκαιρη εκκένωση οικισμών, απομάκρυνση και διάσωση πολιτών, άμεση κήρυξη της περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης) ».

Αμ, δε λύνονται με δικαστικές αποφάσεις οι ανεπάρκειες αυτές.

Θα τις βρίσκουμε πάντα μπροστά μας.                                                  

Και οι προκλήσεις των ακραίων κλιματικών φαινομένων πυκνώνουν.

Μήπως η λύση είναι η αξιολόγηση προσώπων του πολιτικού και υπηρεσιακού προσωπικού  (βλ. εκπαιδευτικοί) ;

Ή, αφού διαπιστώνεται (έστω, από τις εισαγγελικές αρχές) αποτυχία, να επαναξιολογηθούν επιτέλους κάποτε οι υποδομές, η οργάνωση και ο συντονισμός της πολιτικής προστασίας για μια εκ βάθρων αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμό ;

Όσο κι αν επιμένουν να προβάλλονται αντιστάσεις σ’ αυτή την αδήριτη αναγκαιότητα !

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ του ΠΟΛΙΤΗ : "Από τον Άννα στον Καϊάφα"

Η ανάθεση έργων σε ιδιώτες δεν απαλλάσσει τον Φορέα και την Υπηρεσία ανάθεσης να εποπτεύει την εξέλιξη του έργου σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην προκήρυξη / διαγωνισμό ανάθεσης και να επεμβαίνει όπου χρειάζεται.  

Ανάθεση δε σημαίνει αυτόματα αναρμοδιότητα. 

Ένα τυπικό δείγμα η εγκατάσταση στύλων ηλεκτροφωτισμού στον ανατολικό πεζόδρομο του Αγίου Νικολάου Αρτέμιδας, που όχι μόνο προχωρά αποσπασματικά και με απαράδεκτη βραδύτητα, αλλά κάθε εργασία που έχει εκτελεστεί εκεί έχει προκαλέσει το κοινό αίσθημα για την τσαπατσουλιά και την προχειρότητα (παρατημένα μπάζα στη μέση του δρόμου, ρήγματα χωρίς προειδοποιητικά σήματα). 

Το ίδιο συνέβη και με την κοπή κλαδιών από τους κέδρινους θάμνους, κατά μήκος του πεζόδρομου. Μήνες τώρα, παρατημένες οι στοίβες των ξερών κλαδιών δίπλα στο δρόμο! Αναρμόδιο και πάλι το συνεργείο για την απομάκρυνσή τους. 

Ακόμα χειρότερα, απαράδεκτο και όμως συμβαίνει, όταν δύο Υπηρεσίες του ίδιου φορέα εμπλέκονται στην εκτέλεση ή αποκατάσταση κάποιου έργου, και ο δημότης παραπέμπεται "από τον Άννα στον Καϊάφα" γιατί καμμιά υπηρεσία δεν δηλώνει αρμόδια. 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μετά από άκαρπες επαφές με τις υπηρεσίες του Δήμου Σπάτων Αρτέμιδος, ο Ηλίας Βλάχος (ΔΣ του Συλλόγου Αγίου Νικολάου), κατέφυγε στον ΣΥΝΗΓΟΡΟ του ΠΟΛΙΤΗ, ζητώντας τη συνδρομή του σαν άμεσα θιγόμενος, για την επί μακρόν δυσλειτουργία του δικτύου δημοτικού φωτισμού της περιοχής κατοικίας του.  Απ' ότι φαίνεται, ούτε ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ αξιώθηκε μιας απάντησης από τον Δήμο (Δήμαρχο και Υπηρεσία Ηλεκτροφωτισμού), και, όπως όφειλε, κατήγγειλε το θέμα στη Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης. 

Ο θεσμός του ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ του ΠΟΛΙΤΗ σαν ανεξάρτητης διοικητικής αρχής λειτούργησε στη χώρα μας από το 1997, με αποκλειστικό ρόλο τη διαμεσολάβηση ανάμεσα στον Πολίτη και της Υπηρεσίες Διοίκησης, είτε πρόκειται για την Αυτοδιοίκηση, είτε για τις επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, για τήρηση της νομιμότητας στις σχέσεις του πολίτη με το Κράτος. Αυτό σημαίνει πως κάθε Υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να συμβάλλει στις διερευνητικές και διαμεσολαβητικές του ενέργειες. 

Στο Δήμο Σπάτων Αρτέμιδος όμως, καθώς φαίνεται σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό!